Takıntılarımı azalttım, artık "mutlu aşçı"yım!!!

Hepimizin takıntıları vardır, günlük hayatın her anında takıntılarımız takılır peşimize, biz farkında değilizdir ama kendimizi çevremizdekiler ile karşılaştırınca farkederiz aslında dar ettiğimizi dünyayı kendimize. Benim mutfaktaki takıntıma gelince (her alanda daha çok var emin olun) dondurulmuş gıda tüketmemek (idi)… Milföy hariç, ama nedense ona da o gözle bakmıyorum. Kendimi bildim bile, yazın dondurur kışın tüketiriz barbunyaları, domates sularını, patlıcan közlerini, bezelyeleri… Tüketmemem hem bu alışkanlıktan, hem de dondurulmuş gıdanın hatalı saklama koşulları sebebiyle çözülüp tekrar donması ile oluşacak risklerden dolayıdır. Gerçi misafirlikte, restoranlarda mutlaka yemişimdir. Ama bizzat, bu kadar çok çeşide bir arada neredeyse ilk kez şans verdim ve mutluyum!

Evet ben mutluyum, bugüne kadar kendi küçük mutfağımda mutlu bir aşçıydım, artık serfitikalı bir “mutlu aşçı”yım. İglo ile Pratik Lezzetler Etkinliği'nin 13.sünde Hobimle Mutluyum Lezzet Okulu'nda "mutlu aşçı" belgesi aldım.

Genelde hafta içi, iş dışı hayata, etkinliklere gündelik diğer koşturmacalardan, vakit ayıramazken hem işinin ehli kişilerden yeni şeyler öğrenme fikri hem de teklifin konusunda uzman biri olan Tijen Aktay’dan gelmesi sebebiyle iş çıkışı düştüm yollara, vardım Kalamış’a…

İlk defa bu kadar kapsamlı olarak denediğim için dondurulmuş gıda, reklam olarak algılanmasın ama deneyimlerimi paylaşacağım burada. Bir bebeğin ilk kez katı gıdaya geçmesi gibi tane tane, tadına vara vara yedim Alaska mezgiti ve somon balıklarını, hatta alışkanlık bu ya, kılçık çıkar korkusu ile itina ile çiğnedim. (Korkularım çok yersizmiş halbuki). Ürünler çeşit çeşit, prenses patates ve kalamar gibi bir kısmı çözdürülüp, anında pişirildiği gibi tüketime hazır; bazıları ise sanmayın ki çözdürüldüğü gibi tüketilecek.

Standart bir yemek hazırlar gibi donmuş ürünlerin de hakkını vermek gerek ve halen Gastronomi ve Mutfak Sanatları Bölümü'nde eğitimine devam eden eğitmenimiz Barış Ayketin hakkını verdi dondurulmuş gıdaların, bizlere de öğretti. Sonuçta ortaya tadı, dokusu ve kokusu hiç de yapay olmayan, leziz bir menü çıktı.

Tarifleri ilerleyen zamanlarda, detaylı olarak “Sütüme Sarelleme Karışma” tarzında elbette paylaşırım ama bir özet geçersek,

• Kırmızı körili, balık köftesi yaptık; küp doğranmış Alaska mezgitlerini soğan,kişniş, köri ezmesi, limon kabuğu rendesi, limon suyu ve zeytin yağı ile mikserde karıştırıp misket şeklini verip tavada çevirdik.

• Limon, zeytinyağı, çeşitli baharat ve sarımsak ile hazırladığımız Fransız sosu ile çeşnilendirdiğimiz somon balıklarını ızgara yapıp; yanına, evde kolaylıkla bulabileceğiniz pek çok sebzeyi julyen doğrayıp diri bırakacak şekilde garnitür halinde ekleyerek sunduk.

• Son olarak da somon, mezgit ve karides ile deniz ürünleri yahnisi hazırladık. Bunun için sarımsak, havuç, domates suyu, piyaz soğan, maydanoz ve pek çok baharattan da destek aldık.

Nihayetinde, her şey bir yana, çok keyifli bir akşam geçirdim! Başta ürünlerin hangi teknoloji ile hazırlanıp, nihai tüketiciye kadar getirildiği olmak üzere, mutfağa dair yepyeni şeyler öğrendim.

Ayrıca günün stressinden uzaklaştım ve takıntılarımın adedini azalttım, Tijen ile uzun uzun sohbet etme fırsatı buldum, sayesinden; güleryüzlü, gerçek bir mutlu aşçı Pelin ile Şef Barış Aytekin ve güleryüzlü çalışma arkadaşları ile tanıştım. Ben hobimle zaten mutluyken, bir de çok “mutlu aşçı” oldum!

Mutlu günler dilerim,